Lidija Delić, Nina Ivanović, Sava Knežević, Isidora Krstić, Iva Kuzmanović, Nemanja Nikolić i Marija Šević

|

5 – 21. maj

Izložba Parametri percepcije tretira umetničke prakse sedmoro umetnika učesnika izložbe kao individualne sisteme tragova koji grade jednu putanju: jedinstvenu konceptualnu tendenciju. Svaki element u svojoj individualnosti reprezentuje toponim presudan za mapiranje identiteta kolektivnog prospekta. Mnogostrukost (manifold) konstruisana od strane sedam različitih umetničkih prospekata (organizovanih kao: četvorostrukost + trostrukost) obeležava transformaciju ne-intencionalnih tragova ili minimalno intencionalizovanih tragova u indekse putem stabilizovanja formacija indeksikalnih entiteta, sve to kroz proces konstantne aktuelizacije naznačenih entiteta.

Konstantan proces stabilizacije o kome je reč je transformisan u indeksikalni entitet samo ako je baziran na uokvirivanju ili ramifikaciji koja je fokusirana na konceptualizaciji svesti kao fenomena. Ovde, svest odnosno svesnost je posmatrana kao stanje materije, ili perceptronium kao što je označeno u nekim skorašnjim istraživanjima fenomena svesti. Svest (svesnost) kao stanje materije otuda postaje materijalno okruženje koje proizvodi trag baziran na percepciji izgrađenoj od mreže nasumičnih asocijacija u beskonačno simultanom polju. Trag postaje indikator društvene arhitektonike mozga koja neprestano simulira ideju.

Sa druge strane, svest kao stanje materije ili materijalno stanje, koje sadrži uzastopne varijacije ‘unutar’ i ‘iz’ društvene arhitektonike mozga, je razmatrana kao artikulacija spekulativnog i intencionalnog traga koji kroz naznačeni proces transformiše sopstvo (it-self) u indeksikalni entitet. Tragovi unutar društvene arhitektonike mozga uvek su transformisani u index. Unutar umrežavanja indeks je transformisan u indeksikalni entitet.

Na ovom mestu, samokoncepcija (self-conception) je uslovljena transformacijama prethodno konstruisane i obično perifrastične individualnosti prihvaćene kao koncept u konceptualnu ramifikaciju entiteta, ili indeksikalni entitet. Pojedinačne samokoncepcije (koncepcija sopstva) su ovde združene u dve veće grupe artikulisane kroz komunikacijski proces između instanci kao njihovih trenutnih avatara. Naznačene grupe su: četvorostruka (4-fold ) i trostruka (3-fold). Ove grupe, razmatrane kao prospekti, izgrađene su pod hipotezom o input-ima i output-ima, hipotezom koja definiše spregu između samokoncepcije (self-conception) i samoartikulacije (self-articulation). Hipoteza je ukorenjena u proces instaliranja ruptura unutar konceptualnog okvira.

Na kraju, ideološku sferu bi trebalo opisati kao istoriju ideja, opisati je kao kontinuirani proces uvek artikulisan kao spoj različitih tendencija, u ovom slučaju umetničkih praksi. Otuda transformacijski procesi koji određuju povezanosti između samokoncepcije i samoartikulacije su ovde opisani unutar manifolda konceptualizovanog kao prospekt. Ovaj tekst lagano razotkriva naš način eksperimentisanja u polju vizuelnih umetnosti prema jednom cilju: da se pokuša postići kompleksniji metod za čitanje širokog spektra kulturoloških praksi kroz različite slojeve osećajnog odnosa prema podacima (sense data). Pristup spekulativnom znanju obično je baziran na ekstenziji intenzivnih i ukorenjenih značenja unutar osećajnog odnosa prema podacima u ljudskom mozgu.

Tekst: Velimir Popović
Fotografije: Nina Ivanović, Nemanja Nikolić