Petar Sibinović

|

16. avgust  – 2. septembar

Izložba Petra Sibinovića pod nazivom Realnost nesagledivog – skulpture i crteži za svoju osnovnu temu ima pronalaženje plastičkog potencijala u skulptorskom materijalu kao i definisanje određenih tema ili narativa koji se mogu za ta stanja vezati. Zapravo može se reći da umetnik svoje interesovanje češće usmerava na promenljivo stanje materijala i na pozicije mogućeg preoblikovanja i preuzimanje kontrole nad oblikom pa su zato u rukama ovog umetnika češće materijali koje bi mogli nazvati skulptorski neuobičajnim jer nedozvoljavaju laku manipulaciju, ali se u određenim uslovima mogu specifično preoblikovati. Tako istraživanje oblikovnog potencijala kreće od istraživanja plastičnosti materijala, ali se uvek dovodi u vezu sa mogućim značenjem. Prelaženje ovog dvostrukog puta vodi do srećnog spoja koji eksperimentisanje sa materijalima proizvodi u veštinu oblikovanja, a stvorene oblike u jezik.
Osim direktnog eksperimentisanja sa materijalima, Sibinović svoju pažnju usmerava i na proučavanje prirode i procesa oblikovanja van uticaja čoveka poput: entropije, degeneracije, hibridizacije, kristalizacije, taloženja, kondenzacije i tako dalje. Ovi procesi često kao plastički rezultat imaju vrlo žive i vitalne oblike koje umetnik želi da zadrži i da ih iskoristi u svom radu. Priroda ovih procesa i fizičke osobine materijala uslovljavaju specifičnost metoda rada koje treba osmisliti, osvestiti i njima ovladati. Tako je cilj ukupnog rada pored jasnog konstituisanja autentične plastičke misli jeste i mapiranje puta umetničkog delovanja.
Ljudska čula registruju samo delić postojeće stvarnosti, a široko područje nedodirljivog, nevidljivog ili nečujnog ostaje prepušteno ljudskoj imaginaciji. To je mesto gde se vrlo jednostavno mogu sresti potreba za stvaranjem slika, odnosno oblika i potreba za doživljajem novog i do sada neotkrivenog. Petar Sibinović upravo na tom mestu realnog, ali čulima neosvedočenog prostora gradi sopstveni odnos oblika i smisla. Nesagledivost sveta postaje osobina mogućeg prostora za izmaštavanje, mesto gde on može smestiti sve one oblike i materijale koje tokom rada stvara. Curenja istopljene plastične mase ili krpa skorela od akrila ili poliestera više nisu likovno beskorisni elementi, a njihova se oblikovnost može se bezbolno smestiti u svet prostora nesagledivog koji se samo sticajem neke čudne okolnosti prikazao i pojavio. Tako obične fleke boje dobijaju mesto mogućih kosmičkih i mitskih dimenzija, ili se apstraktne šare nastale mešanjem vode i ulja pretvaraju u mikroskopsku sliku materije i banalnost prikaza premešta se u prostor i vreme pra stvaranja prvih jasnih oblika.
U obrnutom smeru Petar Sibinović istražuje elementarne procese u prirodi kao i izgled različitih materijala pod mikroskopom. Ove apstraktne predstave koje u isto vreme jesu i apsolutna realnost i van jasnog konteksta prezentacije nemaju nikakvu predstavljačku snagu osim ako predstavljaju same sebe, postaju samom ovom činjenicom prazno mesto za projekciju svih onih sadržaja koje iskustvom nismo vizuelizovali. Tako ova čudna istovremena kombinacije realnog i apstraktnog postaje za svakog posmatrača ponaosob labaratorija reflektujućih psiholoških sadržaja. U svetu u kome sve što postoji mora imati oblik, a samim tim i značenje, apstraktnost prikaza omogućava upisivanje i čitanje uvek i iznova, a jedini preduslov ostaje sama vitalnost forme koja svedoči sočnost života i sveta i magnetično nas privlači sopstvenim oblikom.
Tokom izrade ovakvih umetničkih radova neophodno je sakupljanje velikog broja informacija iz različitih, kako naučnih, tako i umetničkih polja. Sinteza prikupljenih informacija dešava se u toku izrade umetničkog dela koje na taj način postaje organsko i živo tkivo koje povezuje sve korišćene izvore. Skulpture i crteži nastaju simulirajući ponovno stvaranje života, po ugledu na opšte karakteristike mikrosveta i njegov princip funkcionisanja i oživljavaju nove likovne tvorevine koje se nalaze na granici između apstraktnog i predstavljačkog. U ovom slučaju, mikroreference možemo shvatiti i kao nematerijalno stanje koje prethodi formiranju nove, žive materije, ali u isto vreme one su prikaz odvijanja ovog procesa.

Tekst: dr um. Radoš Antonijević
Fotografije: Ivana Milev