|
19 – 28. januar
Moje slike nastaju upotrebom sekundarne sirovine apstrakcije.
Pavle Jovović
Izloženi radovi predstavljaju kombinacije različitih vidova slikarskog izražavanja. Slika je objekt koji nastaje kao posledica ličnog izražaja. Ona je uzrok sabiranja raštrkanih izražajnih potencijala umetnika. To sumiranje je vođeno težnjom da se izađe iz kaveza prethodno naučenog i demonstrira trajna neuhvatljivost ličnog. On je praćen uzrastanjem, okretanjem unutra. Sa druge strane, lično se u svakom metodičkom mehanizmu postavljenom na platno pokazuje kao višak koji iznova formira sliku. Metodički mehanizam tako nastaje kao odgovor na neuhvatljivost ličnog.
Proces nastanka ovih slika sličan je ulasku u ciganske vrtove*. Naime, kada se od dva simetrična stuba geometrijskih oblika obojenih u plavo i crveno predstavljenih na papiru koje nazivamo ciganskim vrtom, svesnom manipulacijom nad opažajem sintetiše treća, objektivno nepostojeća, ali geometrijska forma koja potiče iz teritorije psihe, mi ulazimo u ciganski vrt. Ponavljanjem tog iskustva intenzivira se doživljaj nove geometrijske strukture koja spaja dve ponuđene slike. Slika (painting) predstavlja korak u svet naših unutrašnjih slika. Pavle Jovović tako pronalazi novu inspiraciju na teritoriji psihe, na koju stupa posmatranjem svog prethodno naslikanog dela. Otuda analogija sa optičkom igrom stupanja u ciganske vrtove.
Analogije se mogu pronaći i na drugim nivoima. Geometrijski oblici koji formiraju „ciganski vrt“ čine strukturni skelet složenijih motiva prikazanih na slikama mladog autora. On balansira između pročišćenosti praznine i straha od susreta sa aspektom praznine koji možemo označiti kao ništa. Suočen sa belinom platna, umetnik kompulzivno stvara metod sa ciljem kontrolisanja ishoda početne beskonačnosti potencijala upisanih na nju. Slika ovde spaja neodvojivi višak i metodički mehanizam.
Sumirajmo: Izražajnost slikanja je gradivni element slike formiran kompulzivnim predumišljajem. On je nastao kao reakcija na belinu (beskonačnost poetncijala ličnih sadržaja) i trajnu neuhvatljivost onoga što nazivamo ličnim. Do realizacije slike dolazi tek kada se naznačena belina susretne sa bojom koja se ponaša kao njeno punilo.
Specifičnost Pavlove slike shvaćene kao objekt je u unifikaciji različitih potencijala izražaja koju ona donosi.
Nizovi izražaja grade sliku i upućuju na sledeću formulu:
slika=objekt=izražaj.
Proces sažimanja (unifikacije) konstantno traje.
* Jedan od eksperimenata psihologije opažaja. Navedeno u „Zakoni sudbine”, autor: Rudiger Dalke
Tekst: Velimir Popović
Fotografije: Živojin Sekulić