I’m interested in my time. Because it’s all I have.
Wolfgang Tillmans 

I hate parties, they bring out the worst in me.
Dorothy Parker

Slikarsko platno je neodvojivi deo opažajnog polja Marije Šević i mera njenog sveta. Zainteresovana za načine na koje stupamo u odnose sa okruženjem, kako se kao pojedinci odnosimo jedni prema drugima, a posredno i prema društvu u celini, umetnica za najnoviji ciklus slika bira mikrokosmos noćnih izlazaka kao okvir unutrašnjih preispitivanja. To okruženje je ovde predstavljeno kroz portrete osoba iz njenog bliskog kruga, prijatelja, ljubavnika, mladih ljudi uronjenih u ličnim trenucima dokolice, zabave i beskrajnog noćnog života čije je vezivno tkanje sačinjeno od bliskosti, ekstaze i mladalačke fantazije. U ovom paralelnom svetu, produžetku naše svakodnevnice, vladaju drugačija pravila i kodeksi u odnosu na onaj dnevni, koristi se specifičan jezik ustrojen sistemom različitim od onog u kojem živimo na poslu, kod kuće ili na ulici.

U samom radnom procesu ove slike velikog formata nastaju po fotografskim predlošcima, sa željom da otvore dvosmeran odnos sa posetiocima – koliko govore o autorki, toliko „očekuju“ da funkcionišu iz smera investicije posetioca i njegovog iskustva. Svaka slika prikazuje neki intiman trenutak, jedan fragment izvučen iz određenog događaja. Fragmentarne prizore i tragove različitih atmosfera ujedinjuje u lični intimni inventar autorkin unutrašnji doživljaj senzualnosti površina. Ovde je zanimljivo da je, optički, slika onoga što naše oko zapravo vidi znatno zamućenija nego kako inače izgleda na fotografijama, odnosno da naš mozak takve sirove „slike” naknadno prevodi u mnogo razumljiviju stvar. Za umetnicu slikarstvo jeste način da se razume svet putem interakcije sa ovim površinama. To su tačke proboja u kojima dvodimenzionalni svet slike postaje značajan izvan i preko plošnosti platna aktivirajući prava sećanja, prizivajući boju, miris, zvuk i fizičko prisustvo, gustinu i ukus života. Na ovaj način autorka generiše različite psihološke situacije koje svako od nas može intimno da doživi.

Baveći se kontinuiranim premeštanjem, repozicioniranjem i selektivnim pojačavanjem i akcentovanjem umetnica izbegava pripisivanje bilo kakvih zaključaka u njenom radu i na taj način podređuje svoju slikarsku viziju perpetualnim rekontekstualizacijama. Ove slike tako izgledaju istovremeno i kao proizvoljne kompozicije, ali i pažljivo komponovane i konstruisane strukture. Insistiranje na intimnosti između umetnika i subjekta je autorkin pokušaj da se oslobodi kodeksa i konvencije dokumentarne fotografije, shodno tome i njihovog potencijalno problematičnog povezivanja sa istorijom nadzora i prinude u javnim prostorima.

Tekst: Miloš Zec
Fotografije: Boris Burić