Kroz odbojnost prema umetničkim idejama koje su postale dominantne nakon Drugog svetskog rata, kao i načina funkcionisanja sveta u savremenom društvu, razvila se frustracija prema istim idejama koje se konstantno ponavljaju već skoro polovinu veka. Sa druge strane frustracije nalazi se dečiji um, koji svet želi da vidi van okvira i šablona, ali ne uspeva u tome. Dve dijametralno suprotne strane u jednu ruku dopunjuju jedna drugu, ali je u većini slučajeva dečiji um zarobljen frustracijom ne dozvoljavajući mu da pobegne van okvira logike i stvari nametnutih tokom godina.

Slike su produkt tih sukobljenih stanja uma koji zajedno, tokom kreativnog procesa, stvaraju meditativno stanje. Kroz slike možemo sagledati bezbrižnu energiju deteta koje kroz jednostavne crteže pokušava da odbaci sve nelagodnosti. Sam proces stvaranja može naći korelaciju u istočnjačkoj kulturi, gde postoji ideja puštanja stvari: ne vezivati se ni za šta, već biti otvoren ka svemu. Sama slika nema zadatak da postavlja tzv. nebitna pitanja ili da pokušava da pametuje. Ona postoji sama za sebe i kroz komunikaciju sa posmatračem stvara intimni odnos, jedinstven za svaku osobu. Distorzija na samim slikama predstavlja frustraciju i ima ulogu da poremeti to bezbrižno stanje uma.

Slike su rađene u jednostavnom maniru, kroz ravne, čiste površine popunjene intenzivnim bojama. Banana kao glavni karakter ima zadatak da se nosi sa frustracijama i da nas od njih štiti.